+ بعد از 60-70 سال عمر اومده بود پیش پیرمرد و ازش نسخه میخواست...
فرمود: چه کاره ای پیرمرد؟
گفت نجارم... در و پنجره و نردبون میسازم...
فرمود: برا دل خودت هم تا حال در ساختی....

+ یا بواب علی باب قلبه!

«تجوید» فقط مخصوص قرائت نیست.فقه؛تجوید عمل است و اخلاق ، صوت و لحن زندگی است و عمر ، سکوی ارائه برنامه هاست.
مگر عمل کم تر از تلاوت و ترتیل است که استاد و مربی لازم نداشته باشد؟چرا تنها در آهنگ و صدا تمرین می کنیم؟
از روزی که حرف زدن ، اصل شد و عمل به حاشیه رفت ، اسم و فعل هم مصلحت دیدند که به حرف تبدیل شونداز آن پس ، کلمات لغت عرب ، عبارت شد از حرف و حرف و حرف!تازه اگر حروف هم صحیح و از مخارج خود ادا می شد ، حرفی نبود و مخاطبین و مستمعین را به اشتباه نمی انداخت.مگر حرفها از کجا بر می آیند ؟
بعضی از حروف  از عمق جان بر می آیند و برخی از نوک زبان و بعضی هم بینابین!مخارج بعضی حروف گوش است و برخی دیگر ، چشم.مصدر برخی اعماال هم عقل است و برخی نفس.در ریشه یابی بعضی از حرفها  به نفس می رسیم و در بعضی به طمع . باید نفس را کشت و دندان های طمع را کند تا حرف ها درست ادا شود.وقتی حرفی غلط ادا شد ، ضایعات و تبعاتش با اعاده قرائت جبران نمی شود . حروف و کلمات و اعنال هم باید ریشه در جان داشته باشد ، نه فقط در زبان. حروف شفوی کجا و حروف قلبی کجا؟
از قدیم گفته اند : چون سخن از دل بر آید ، لاجرم بر دل نشیند. به علاوه ، مگر تجوید نخوانده اید ؟!گاهی بعضی حرفها را باید رقیق ادا کرد ، طبق قاعده ترقیق. تفخیم هم جای خودش را دارد.جزم تنها روی حرف نیست، گاهی هم در عمل است....

ادامه دارد.....

غروبی ترین نگاه دلم را روانه مدینه می کنم و پای مزار بی ضریح و عطراگینت زانو می زنم . در غربتت تمام غریبانه های جهان را می سرایم و زمینه ابدی آسمان را به همراهی بغضم می طلبم. تو آن کهکشانی که ادراک خاکی مرا به آفاق بی انتهایت راهی نیست.آنجا که ثنای تو را می گویند .کدامین واژه می تواند برازنده قامت آسمانیت باشد ؟می سوزم و اشک ها سخن می گویند ، می نالم و داغها به تن می رویند ، می گریم و بغضها زدل می جوشند ،  می گریم و دشتها سیه می پوشند.فاطمه جان قرن هاست که تمامی چشمهامان را در غربت شما گریسته ایم.سالهاست عادت داده ایم مژه هایمان را به فانوس اشک. سینه هایمان را به شعله آه ، دلهایمان را به تبسم درد و تن هایمان را به جامه سیاه و امروز تمام غربت مان را در سالروز شهادت شما حس می کنیم....

                                   چقدر آرد نشسته روی دامانت                                  فدای گردش دستاس آسیابانت
                                   از آن زمان که تو را از بهشت آوردند                            نشسته اند ملائک سر خیابانت

                                   همیشه فصل بهاری همیشه سرسبزی                  اگر چه پر شده از برگ زرد گلدانت
                                   ببین که پلک خدا هم به هق هق افتاده است                به گریه های کبود بدون پایانت

                                   سر مزار تو حتی مدینه محرم نیست                     خدا برای همین است کرده پنهانت
                                   الا مسافر گندم نخورده دنیا                               چقدر آرد نشسته است روی دامانت

 

بچه ها همه دست بکار شده بودند ، شب نشده کار سنگر فرماندهی را تمام کردند، اتفاقاً همان موقع هم محمود(ش کاوه) از جلسه قرارگاه برگشت، رفت و سنگر را دید، وقتی از داخل سنگر بیرون آمد گفت: اینجا که ناقصه، با تعجب گفتم: کجاش ناقصه، گفت: برو نگاه کن می بینی، رفتم و چهار چشمی همه ی چیزها را نگاه کردم، هر چه که لازمه ی یک سنگر فرماندهی است آنجا بود، برگشتم و گفتم: به نظر من که نقصی نداره، رفت و از داخل ماشین قابی بیرون آورد و به من داد؛ توی تاریکی شب به دقت نگاه کردم، دیدم عکس حضرت امام است، دوزاری ام جا افتاد که نقص سنگر چیست، محمود گفت:

سنگر فرماندهی که عکس امام نداشته باشد، ناقص است.

(خاطره از علی صلاحی)

می گفت: تمام عضلات بدن از مغز دستور می گیرند اگر ارتباط مغز با اعضای بدن قطع شود اعضا هیچ حرکتی نخواهد داشت.اگر هم داشته باشند کاملا غیر ارادی و نامنظم خواهد بود.حرف استاد که به اینجا رسید..یکی از دانشجوها که مسن تر از بقیه بود و همیشه ساکت بلند شد و گفت:ببخشید! استاد وقتی ترکش توپ سر رفیق منو از زیر چشم هایش برد تا یک دقیقه بعد الله اکبر می گفت.

 در روایت از امام صادق علیه السلام آمده است که :

 " اگر زائر حسین بداند که با زیارت عارفانه و خالصانه و هدفدار حسین علیه السلام چه نسیم شادمانی بر قلب های مصفای پیامبر و علی و فاطمه و حسن و امامان نور علیهم السلام و شهیدان خاندان پیامبر می وزد و چه ثمره پر ارزشی از دعای آنان به او باز می گردد و چه پاداش پر ارزشی در دنیا و آخرت برای او خواهد بود ، دوست می داشت که نه تنها حسین را زیارت کند ، بلکه همیشه کنار قبر شریف او را زیارت منزل گزیند."

برگرفته از کتاب خصایص الحسینیه ، تالیف علامه آیت الله شیخ جعفر شوشتری

سالها آرزو داشتم سرم را بگذارم روی سینه اش ، روی قلبش که آرامش بگیرم ، ولی ترکش ها مانع بود.آن روز هم نگذاشتند ، چون کالبد شکافی شده بود . صورتش را باز کردم . روی چشم و دهانش مهر کربلا گذاشته بودند. گفتم "این رسمش نشد .حالا بعد از این همه وقت با چشم بسته آمده ای ؟ من دلم می خواهد چشم هات را ببینم ."
مهرها افتاد دو طرف صورتش و چشمهاش باز شد . هر چه دلم می خواست باهاش حرف زدم.....