نشسته بود و زل زده بود به تاریکی.... خسته شده بود... روز پر ذکری بود... چند بار کتاب دعا رو سر  و  ور کرده بود... روحانی کاروان هم که مرتب  رو منبر بود...  زل زده بود به تاریکی و یاد چک هاش افتاده بود... یاد اینکه باید بمحض برگشتن بره سراغ  اجاره مغازهها ...
     نشسته بود و زل زده بود به تاریکی.... خسته شده بود... تنهایی رو حس میکرد... چند بار یه قیافه ی اشنا از جلو چشمش رد شده بود... یه قیافه روحانی... زل زده بود به تاریکی و داشت حساب کتاب میکرد... یادش افتاده بود که چند وقتی بود کم باد شده بود... باید کلی به خدا بگه غلط کردم...

    نشسته بود و زل زده بود به تاریکی.... خسته شده بود... قِل  قِل  داشت اشکش میریخت رو خاکهای بیابون... امروز باید به صاحبش میرسید... مطمئن بود که هست... اما خودش نبود... بارش سبک شده بود ولی نه اونقدر که محضر امام رو درک کنه...
    نشسته بود و زل زده بود به روشنایی.... داشت خوش و بش میکرد... اینبار بجای مغازه  دوستش رو تو این لباس میدید... داشت اصول دین میپرسید... مغازه که بود حس میکرد تو توحیدلنگ میزنه... آمده بود از ولی خدا  از توحید بپرسه...

+ در مورد نشستن غبار روزگار بر جلد قرآن کریم خیلی فرموده اند، عرض میکنم: قرآن ی که خوانده نشود تا خاک بگیرد ، باید صاحب ظاهری آن را گچ! گرفت.
+ در قضایای سالگرد ازدواج مرج البحر یلتقیان، که چون حسن و حسن لؤلؤ و مرجان آن هستند*، یاد ماجرای شعیب علی نبینا و آله و علیه السلام افتادم و قصه شوهر دادن دخترانشان.
+ به نظر میرسد که قرآن اکنون در جامعه ی ما به نحو دیگری دارد خاک میخورد و باید ...

*صادق آل محمدفرمود به تفسیر این آیه.

به مشتاقان آن شمشیر سرخ شعله ور در باد
بگو تا انتظار این است، اسبی زین نخواهد شد

قزوه